woensdag 13 mei 2015

Prachuap Khiri Khan

20

Na ons gemeld te hebben bij Enjoy Guesthouse trokken we er meteen weer op uit om fietsen te huren want de 20 minuten lopen vanaf het station vonden we al te veel, we zijn graag mobiel en met fietsen vang je tenminste nog wat wind in deze hitte. We twijfelden nog even toen ze vroegen of we niet de 'tuk tuk' wilden huren maar Daan zag zichzelf echt niet achter het stuur kruipen dus werden het gewoon 2 fietsten met een vastgeplakt stuk karton als achteropzitje.

Zie je ons al gaan, Daan op de motorbike en al z'n meiden in het bakkie? 
Na een heerlijke smoothie bij Grandma's Café, waar we ook de fietsen huurden, reden we door naar het strand waar een mooie weg langs loopt totdat de meiden het niet meer hielden en we ze loslieten om te spelen.

 Maar toen Daan vertelde dat al die kleine drolletjes uit een holletje komen waar krabbetjes wonen, werd Tula lichtelijk hysterisch. Er was geen ontkomen aan want het hele strand lag vol, dus zij ging op haar crocs verder, omzichtig tussen de hoopjes door laverend.

Tijdens het spelen afgedwaald en haar schoenen vergeten, gelukkig tilt grote zus je wel weer naar het krabloze droge zand.
Na het strand liepen we per ongeluk tegen een Thaise festivalmarkt op (niet zo'n toeristenmarkt maar gewoon een 'echte') met een in onze ogen zeer ouderwets soort kermisje, het reuzenrad is net iets groter dan de gemiddelde boom. We gingen nogmaals voor de smoothie, goede manier om fruit en vocht binnen te krijgen, mits ik er op tijd bij ben om alle suiker en siroop die er altijd ingemikt wordt tegen te houden. We struinden de markt helemaal af en fietsten via de gezellige promenade (masseuses op een rijtje, jammer dat je met 3 kinderen geen uur voor een massage kunt gaan zitten) naar een lukraak gekozen restaurant waar Novi de hele maaltijd hysterisch aan tafel heeft zitten wippen nadat ze vreselijk schrok van een beest dat Daan uit z'n haar pardoes in haar richting sloeg. Wat is dat toch met die meiden van ons, hoe kleiner het beestje hoe dramatischer de reactie. Laten we het erop houden dat het een lange dag was, dus na het eten eerst allemaal onder de douche en daarna naar bed/stretcher/minimatrasje.



21

Met z'n vijven op een kamer was er geen redden meer aan toen Pepa om 6 uur begon te tatataen. We probeerden nog stil te doen voor het gezin waar we boven slapen (ze verhuren 2 kamers in hun huis) maar de beste oplossing was gewoon heel snel de deur uit zien te komen. Om kwart over 7 liepen we al over de markt om fruit voor het ontbijt in te slaan een na 2 km fietsen waren we nog voor achten op het Ao Manao strand, wat op een militaire basis ligt (toeristen moeten zich inschrijven op vertoon van paspoort en je steekt op weg naar het strand een landingsbaan over, best bijzonder).
Ontbijt voor 5
Zo vroeg dat we het brede strand nog helemaal voor onszelf hadden.
We speelden de hele ochtend in de warme zee en aan de waterkant. Het voelde heel verraderlijk alsof we er pas een uurtje waren toen het al middag bleek te zijn en we nodig uit de zon moesten.

Pepa de zandhapper

Modderpakking en scrub gratis en voor niets (en stiekem een minitukje al kwamen ze daar achter toen ik geen antwoord meer gaf).

Pepa deed ook een tukje.

En later nog eentje, ze wordt steeds flexibeler en makkelijker weg te leggen.
Deze 2 hebben we de hele dag nauwelijks gehoord.
We aten afhaallunch op ons heerlijke plekje (4 parasols, 8 stoelen en 2 tafeltjes voor 40 baht/€1) en speelden de rest van de middag in de schaduw totdat we rond half 5 van het strand af rolden. We maakten de guesthouse douche nogal zanderig met een familiesessie en stapten meteen weer naar buiten voor een verfrissende smoothie bij Grandma's schuin aan de overkant. Het liep al tegen etenstijd dus besloten we om maar weer naar de sfeervolle festivalmarkt te gaan (een soort braderie) waar de meiden mais en frietjes aten en wij noodlesoep. Ze verheugden zich al helemaal op het kleine kermisgedeelte waar Novi een kwartier in haar eentje in het (niet zo)reuzerad zat en Tula (na eerst in de botsauto's te willen maar te weigeren in te stappen nadat Daan betaald had, hij kreeg heel vriendelijk het geld weer terug) weer blij op een dino in de draaimolen ging. Als laatste mochten ze samen in een te kneuterig racebaantje met luid toeterende karretjes (elk karretje een eigen geluidsknopje dus alle kleintjes gingen los) en daarna keerden we terug naar ons guesthouse.
Foto gemaakt door Tula,de camera stilhouden is soms nogal lastig.

Rara waar zit Novi?

Tula op haar lievelingsdier

Het leukste was dat er aan de slingers boven de markt ballen hingen en de kinderen die tijdens de rit probeerden te raken, ook in de draaimolen. Hier doen ze niet aan veiligheidsrekjes en verboden op te staan tijdens de rit.  
22

Met weinig anders op het programma dan in de middag de trein pakken naar onze volgende locatie werd het voornamelijk een wachtdag. We ontbeten uitgebreid bij een schattig zaakje met fruitsalade en lekkere broodjes (hier zeer bijzonder, meestal is het van dat vreselijke witbrood). De eigenaresse had een dochtertje en de school hier had vandaag een vrije dag dus Tula speelde achterin de zaak met haar leeftijdsgenootje, gewoon bij haar op de slaapkamer want zaak en privé zijn hier meestal één.

Pepa demonstreert haar nieuwe vaardigheid: zwaaien.

Daarna keerden we terug naar ons guesthouse waar de meiden met het zoontje van de eigenaars en zijn speelgoed speelden.
Pepa keek naar het passerende verkeer en naar de familie die aan de overkant van de straat op slippers een huis bouwden.
Novi maakte haar huiswerk, ijverig studentje.
We staken schuin de straat over om in onze inmiddels favoriete tent de zoveelste fruitsmoothie te drinken. Inmiddels hebben we de juiste methode te pakken: eerst vragen welke smaken ze van vers fruit maken (anders wordt het met een raar smakende siroop gebrouwen) en dan meerdere keren benadrukken dat we er geen suiker willen.
Novi en Tula hebben ook eindelijk door dat als ze samen in goed overleg een spelletje kunnen spelen op de laptop door netjes omstebeurt te doen dit beter werkt dan te ruziën over wie er aan de beurt was want dan klappen we het ding gewoon dicht. Ze weten dit nu zelfs zo goed dat Novi, die wilde dat Tula met haar mee zou gaan om in de tuin met een boksbal te spelen, tegen mij klaagde dat Tula (die nog het spelletje wilde doen en niet met Novi mee wilde gaan) niet omstebeurt deed waarop ik de laptop uitzette. 'Zo, mooi geregeld' zag ik Novi denken, 'kom Tula we gaan'.
Vervolgens lunchten we bij een zeer matige en belachelijk dure zaak (slechte tip) en namen daarna een taxi (scooter met bak) naar het station. Daan was eerder al langs gefietst om te kijken hoeveel vertraging de trein had (hier geen kwestie van of er vertraging is maar eerder van hoeveel) maar bovenop het uur dat we al ingecalculeerd hadden kwam nog een uur dus we vertrokken uiteindelijk pas om half 4. Dit keer maar 1,5 uur in de trein waarvan Pepa het grootste deel van de rit een paar banken verder zat te grappen en Novi een heel plan uitstippelde om geld in te zamelen voor de olifanten van Elephantsworld.




1 opmerking:

  1. Vanuit jullie laatste optrekje met zwembad voor de deur en strand in de nabijheid, vanmorgen weer even geskyped.
    Leuk om te zien waar jullie nu wonen.
    Dit blog gedeelte geeft weer aan hoe geweldig leuk de vakantie tussen en met de Thaise mensen is en welk een verwennerij met lekker fruit en wat daar mee samenhangt.
    Nu nog even een aantal dagen echt relaxen .
    Moet lukken lijkt me.
    Erik opa.

    BeantwoordenVerwijderen