11
Deze
vakantiedag voldeden we aan een verzoeknummer van mij en ontmoetten we een
Poolse familie die in Thailand woont en waarvan ik al tijden youtube/blog/instagram/facebook
volger ben, namelijk deHappy5 family (DeHappy5 op youtube)
Sinds 2 jaar geleden ben ik me aan
het verdiepen in gezond eten, waarbij ik vanaf januari dit jaar als veganist
door het leven ga. Hierover heb ik veel informatie online verzameld en volgde
ik op youtube en instagram accounts van vegan moeders waar ik veel van leerde.
Ik eet nu inmiddels al een paar maanden volgens de zogenaamde ‘raw till 4’ leefwijze
wat inhoudt dat je gedurende de dag zoveel fruit eet als je maar wilt en ’s
avonds een gekookte vegan maaltijd. Ik voel me hier geweldig bij maar
ken ik het dagelijks leven niemand die hetzelfde denkt en doet dus toen ik wist dat we naar
Chiang Mai zouden gaan heb ik contact gezocht met deHappy5 family en gevraagd
of we elkaar konden ontmoetten. Zij zijn een van oorsprong Poolse familie met 3
kinderen van 9, 5 en 2 jaar die sinds een half jaar in Thailand wonen en na
allerlei middelen en dieëeten geprobeerd te hebben om ernstig eczeem bij oudste
dochter Maya te verhelpen uiteindelijk succes vonden middels een rauw
plantaardig dieët (lees hier hun verhaal).
Dus namen wij vanochtend zeer vroeg (om 8 uur) de bus naar
Phrao, een plaats zo’n 2 uur rijden vanaf Chiang Mai. Het had nog vroeger
kunnen zijn, want wekker Pepa was weer om kwart voor 6 wakker en ondanks dat ik
haar in de badkuip als box zette om te spelen kwamen de andere meiden als snel
kijken wat wij deden dus gingen we voor de bus van 7.20 uur maar die bleek al
vol te zitten (het was dan ook een minibus met maar 12 plaatsen). Na een tukje
van Pepa en wat potjes kwartet arriveerden we binnen 2 uur in Phrao en kochten we meteen
vast kaartjes voor de weg terug.
Ullenka kwam ons samen met kleine Troy op de
scooter ophalen, we begonnen met praten en hielden daar de volgende uren niet meer mee op. Eerst bezochten we de plaatselijke markt om fruit voor de lunch
te kopen, met haar grootverbruik is ze daar een bekende klant. Een Thaise buurman
was zo aardig ons met zijn pickuptruck naar hun huis te brengen wat buiten
het centrum gelegen is en dus iets te ver lopen zou zijn geweest. De kinderen waren blij met de
speelkameraadjes, vooral de oudste meiden hadden samen lol, en doordat hun
kinderen Engels spreken konden wij makkelijk tolken. Ze hebben een heerlijk huurhuis met buitenkeuken en buitenwoonkamer waar we de hele dag hebben gezeten en een hele berg verschillende soorten fruit aten met z’n allen.
Ondertussen mochten de kinderen omstebeurt met vader Chris voor een rondje op de scooter, wat Tula zo graag wilde, toen niet meer durfde, daarna toch heel graag wel en uiteindelijk helemaal stralend terugkwam.
In de middag vermaakten de kinderen zich met water en kletsten wij gewoon verder en al veel te snel was het weer tijd om terug naar het busstation te gaan.
Maar eerst maakte Ullenka nog snel een fruitfoto met alle kinderen (zie haar blogpost over onze ontmoeting voor de foto) en ook eentje van Novi en Tula samen.
Deze rit werd grotendeels verslapen zodat er weer terug in Chiang Mai (waar onze fietsen gelukkig nog netjes voor de 7Eleven stonden) voldoende energie was om na het eten op de avondmarkt te dansen op de livemuziek.
12
Onze
tot rustdag bestempelde zondag begon voor mij met de allerlekkerste mango’s die
ik ooit heb gegeten.
Maar niet voordat ik eerst een half uur met Pepa en Tula
in de badkamer had gezeten zodat het uitslaapgragegedeelte van de familie nog aan
hun trekken kon komen. Al is tot kwart voor 7 nou niet echt enorm uitslapen
voor een zondag denk ik. Novi en ik maakten een schoolprogramma voor de ochtend
met onderdelen als rekenen, lezen, Engels, pingpongen, kleuren en zwemmen. Voor
aanvang van het ontbijt om 8 uur zaten wij al een poos beneden en konden we al
wat taakjes afstrepen. Sudoku als rekenles |
Na alle schooltaken uitgevoerd te hebben (Novi bloedserieus en ook precies volgens haar lijstje, Tula als een echte kleuter van de hak op de tak en weer terug) was het tijd voor schoolzwemmen. Novi en ik deden wedstrijdjes waarbij ze als ze dreigde te verliezen pontificaal voor me ging zwemmen of aan m’n benen ging hangen en Tula speelde met duizend onzichtbare dino’s die bij haar logeerden in het kinderbadje.
Tegen lunchtijd was de energie op en stemden de dames voor eten af laten halen door Daan. Terwijl hij weg was barsten Pepa en Tula in huilen uit, de eerste ging op m’n rug en de tweede op een stoel om te kalmeren.
Na het eten was het nodig tijd voor een middagtuk waar we allemaal weer aardig van opknapten en erna gezellig skypten met opa en oma.
Geweldig dat je op grote afstand met opa kunt grappen |
en eindigden met nieuwe jurkjes, t-shirts, kleinigheidjes om cadeau te geven, bananen, snacks, avondeten en nog meer fruitsap.
Maïs in een bekertje, dit ging stukken beter dan de hele kolf die ze vorige keer had. |
Om 18 uur stond de hele markt stil toen het volkslied klonk, mooi om te zien, Tula keek om zich heen waar de koning en koningin dan langskwamen. We stonden stil bij een bandje van blinde muzikanten (die worden in het midden van de markt geparkeerd) waar Tula hevig in geïnteresseerd was en Novi zich afvroeg waarom ze hun ogen dan open hadden. Tussendoor lagen er wat tempels op de route die we en passant even bezochten
Daan stootte z'n hoofd nog even tegen een laaghangende mango
en na het vuurwerk (er was vlakbij een festival) waren we weer terug bij de oude stadspoort om op de fiets naar huis te stappen.
Heerlijk de airco aan, de zwarte voeten in bad wassen en nog even skypen met opa Erik en toen naar bed voor de kleine dames.
13
Na
het ontbijt gingen we voor een klein boodschapje naar de Warotot markt. Een mes
en bord voor mij zodat ik onderweg makkelijker mijn fruit kan snijden (ik
gebruikte tot nu toe een plastic mes) en wat luchtdoorlatende hemdjes voor Pepa
als ze in de drager zit. Nog wat spotgoedkoop fruit erbij en 4 Hermussen konden
het zwembad in terwijl ik inpakte, zo gebeurd natuurlijk. Pepa werd er al snel
weer moe van en ik nam de zwempret over van Daan. Tegen lunchtijd besloot ik
als voorgerecht de watermeloen aan te snijden maar we keken allemaal raar op
toen hij niet rood maar wit bleek aan de binnenkant want het was dus blijkbaar een
pompoen. Die gaf ik maar aan de keukenmeisjes, konden zij er misschien nog wat
mee doen. Het werd weer eens en afhaallunch terwijl de zwempullen lagen te
drogen en na nog wat skypen was het tijd om naar het treinstation te gaan voor
de slaaptrein van 16 uur.
Daar haalden we wat te eten en drinken voor onderweg
en stapten in. Omdat we de vorige keer met z’n vijven op 2 onderbedden hadden
geslapen (nadat Tula het in haar eentje in een bovenbed eng vond en later Novi
eruit was gevallen) kochten we voor deze trip alleen maar kaartjes voor 2
onderbedden. Dit keer hadden we een heel ander soort coupé, niet met bedden
over de hele lengte van de trein maar met een soort coupe’s van 4 bedden. Boven
ons lag al een zeer stil stelletje, die hebben we de hele reis niet gehoord.
De
meiden wisten het zowaar redelijk rustig te houden met kleuren, potjes Uno en
een filmpje tijdens het eten van de meegenomen maaltijd.Niet meer zwemmen maar alleen maar toekijken. |
Van warm... |
naar koud. |
Een mevrouw kwam de bedden opmaken, we sloten de goudkleurige gordijntjes en al snel lagen alle meiden in dromenland. Ik typte nog het dagverslag terwijl Novi zich opkrulde aan m’n voeteneind en wonderbaarlijk genoeg hebben alle meisjes de hele nacht netjes doorgeslapen.
Dankzij de goede comminicatie mogelijkheden als Facebook en Youtube zo bij een familie in Chiang Mai terecht te komen , maakt zo'n vakantie helemaal uniek.
BeantwoordenVerwijderenLeuk om over de zelfde ideeën te praten , in een ander land.
Novi, Tula en Pepa hebben er ook genoten zo te zien.
Dikke kus en hugs,
Erik opa.